Uitsmijter ham kaas.
07/12/16 00:42
Bestel maar, bestel maar, …
“Mag ik drie eieren, vier brood, beetje boter, een bord, mes, vork, snufje zout, peper, ham, kaas?” Da’s niet een bestelling die je verwacht in een restaurant. In de keuken zal deze bestelling overigens ook flink wat vragen oproepen: bruin of wit, braadboter of margarine, hard gekookt of zacht, of rauw, ham in plakken of in blokjes, en hoeveel, ouwe kaas, jong, brie, camembert? En wat is ‘een snufje’?.
Denk nou es in oplossingen!
Een beetje kok zou kunnen vermoeden dat hier gewoon een uitsmijter ham kaas wordt gevraagd. En dat de klant dat niet zo goed weet te verwoorden in functionele requirements. Je zou dus denken dat de kok nu aan de slag kan. Maar er blijven vragen over. Wil de klant bruin brood? Wil ie wit? Ouwe kaas, of jong? En… wat is nou ‘een snufje’?.
Man, man, man… dat noemt zich kok!?
De kok kan natuurlijk naar de klant lopen en ‘m wat vragen stellen. Klant is immers koning. Maar sommige klanten gedragen zich ook zo; dat wil je niet elke dag. We maken dus een menukaart. Daar staat van álles op, ook de uitsmijter ham kaas. En de overgebleven vragen dan? Daar sturen we serveersters op af. Die kunnen veel beter met klanten omgaan. Klant kiest, serveerster vraagt maar of ie bruin of wit wil. En laat ‘m dan ook es eindelijk uitleggen wat ie bedoelt met ‘een snufje’!
Gerechtigheid.
Het is altijd oppassen bij het gebruik van beeldspraak, dus ik doe het tóch. Applicaties kun je ook zien als een soort van uitsmijter ham kaas. Een samenstelling van diverse ingrediënten, helemaal als je ook naar de onderliggende infra kijkt. En veel ingrediënten zie je ook terug in allerlei verschillende samenstellingen. Laten we daar ook es een menukaart van maken. En dan heb ik niet over standaarden als 8+2 en 3x3. Nee, dit gaat veel verder. Het gaat over juist die standaard samenstellingen van ingrediënten. Mooi zeg, applicaties op een menukaart, maar wat kun je daar mee?
Omdat het kán?
Zo’n menukaart zegt meer dan duizend woorden. Een klant ziet maar een klein stukje, namelijk het eind resultaat: de uitsmijter ham kaas. Maar zo’n menukaart omvat, naast wát je levert, ook hoé je dat maakt, wat je daar voor nodig hebt en in welke hoeveelheden. En dat is nog niet alles. Een menukaart helpt je ook bij het bepalen wat er gebeurt als je een ingrediënt veranderd. Want, in tegenstelling tot een uitsmijter ham kaas, applicaties eet je niet in één keer op. Daar doe je láng mee. Daar zuig je op, als het ware. En gedurende die tijd wil je dat ze vers blijven, en lekker blijven smaken; je wilt ze continu van nieuwe ingrediënten voorzien…
Ping!
Het bouwen van alles wat je nodig hebt om applicaties te draaien, het koken zo je wilt, kun je automatiseren. Voor alle applicaties die dezelfde combinatie van ingrediënten gebruiken hoef je dan maar één keer te bedenken hoe je die klaar maakt. Nieuwe applicaties installeren is een kwestie van aanwijzen op de menukaart en de kok doet de rest, als het ware in een magnetron: “PING!”… klaar. En geen verschil in smaak.
Addertjes onder de sla.
Een menukaart maken kost echter tijd. We moeten vooraf bedenken wat we willen eten. We moeten de ingrediënten vaststellen, en hoe we die gaan gebruiken. We moeten oefenen met koken en bakken. De smaak moet ingeregeld worden. Koks moeten samenwerken met klanten, en dan bedoel ik de échte bourgondiërs die van lekker eten houden, en er ook verstand van hebben. Niet om kok te spelen, maar om te proeven en aanwijzingen te geven.
Daarnaast hebben we een goede administratie nodig. Niet alleen een menu, maar we moeten ook bijhouden wie wat eet, op welk tijdstip en hoeveel. Waarom? Nou, om ingrediënten te kunnen vervangen, om alles vers te kunnen houden, om grote eters af en toe meer te kunnen geven (en het van kleinere eters af te kunnen pakken).
Eten wat de pot schaft.
Er is nóg een addertje: je kunt als klant niet meer álles krijgen, en niet in elke willekeurige combinatie. En je mag de ingrediënten niet meer aanpassen, soms niet eens de hoeveelheden. De kok maakt alleen wat op de kaart staat. Wil je tóch iets anders? Kan niet. Niet in dit restaurant. Maar niéts houdt je tegen om tóch zelf lekker te gaan koken. Sterker nog, het automatiseren van de uitsmijters ham kaas betekent dat je daaraan meer tijd aan kunt besteden. Geen standaard saaie dingen bereiden, maar tijd besteden aan de écht lekkere dingenen. Koken wordt weer leuk!
Richard Bliek.
“Mag ik drie eieren, vier brood, beetje boter, een bord, mes, vork, snufje zout, peper, ham, kaas?” Da’s niet een bestelling die je verwacht in een restaurant. In de keuken zal deze bestelling overigens ook flink wat vragen oproepen: bruin of wit, braadboter of margarine, hard gekookt of zacht, of rauw, ham in plakken of in blokjes, en hoeveel, ouwe kaas, jong, brie, camembert? En wat is ‘een snufje’?.
Denk nou es in oplossingen!
Een beetje kok zou kunnen vermoeden dat hier gewoon een uitsmijter ham kaas wordt gevraagd. En dat de klant dat niet zo goed weet te verwoorden in functionele requirements. Je zou dus denken dat de kok nu aan de slag kan. Maar er blijven vragen over. Wil de klant bruin brood? Wil ie wit? Ouwe kaas, of jong? En… wat is nou ‘een snufje’?.
Man, man, man… dat noemt zich kok!?
De kok kan natuurlijk naar de klant lopen en ‘m wat vragen stellen. Klant is immers koning. Maar sommige klanten gedragen zich ook zo; dat wil je niet elke dag. We maken dus een menukaart. Daar staat van álles op, ook de uitsmijter ham kaas. En de overgebleven vragen dan? Daar sturen we serveersters op af. Die kunnen veel beter met klanten omgaan. Klant kiest, serveerster vraagt maar of ie bruin of wit wil. En laat ‘m dan ook es eindelijk uitleggen wat ie bedoelt met ‘een snufje’!
Gerechtigheid.
Het is altijd oppassen bij het gebruik van beeldspraak, dus ik doe het tóch. Applicaties kun je ook zien als een soort van uitsmijter ham kaas. Een samenstelling van diverse ingrediënten, helemaal als je ook naar de onderliggende infra kijkt. En veel ingrediënten zie je ook terug in allerlei verschillende samenstellingen. Laten we daar ook es een menukaart van maken. En dan heb ik niet over standaarden als 8+2 en 3x3. Nee, dit gaat veel verder. Het gaat over juist die standaard samenstellingen van ingrediënten. Mooi zeg, applicaties op een menukaart, maar wat kun je daar mee?
Omdat het kán?
Zo’n menukaart zegt meer dan duizend woorden. Een klant ziet maar een klein stukje, namelijk het eind resultaat: de uitsmijter ham kaas. Maar zo’n menukaart omvat, naast wát je levert, ook hoé je dat maakt, wat je daar voor nodig hebt en in welke hoeveelheden. En dat is nog niet alles. Een menukaart helpt je ook bij het bepalen wat er gebeurt als je een ingrediënt veranderd. Want, in tegenstelling tot een uitsmijter ham kaas, applicaties eet je niet in één keer op. Daar doe je láng mee. Daar zuig je op, als het ware. En gedurende die tijd wil je dat ze vers blijven, en lekker blijven smaken; je wilt ze continu van nieuwe ingrediënten voorzien…
Ping!
Het bouwen van alles wat je nodig hebt om applicaties te draaien, het koken zo je wilt, kun je automatiseren. Voor alle applicaties die dezelfde combinatie van ingrediënten gebruiken hoef je dan maar één keer te bedenken hoe je die klaar maakt. Nieuwe applicaties installeren is een kwestie van aanwijzen op de menukaart en de kok doet de rest, als het ware in een magnetron: “PING!”… klaar. En geen verschil in smaak.
Addertjes onder de sla.
Een menukaart maken kost echter tijd. We moeten vooraf bedenken wat we willen eten. We moeten de ingrediënten vaststellen, en hoe we die gaan gebruiken. We moeten oefenen met koken en bakken. De smaak moet ingeregeld worden. Koks moeten samenwerken met klanten, en dan bedoel ik de échte bourgondiërs die van lekker eten houden, en er ook verstand van hebben. Niet om kok te spelen, maar om te proeven en aanwijzingen te geven.
Daarnaast hebben we een goede administratie nodig. Niet alleen een menu, maar we moeten ook bijhouden wie wat eet, op welk tijdstip en hoeveel. Waarom? Nou, om ingrediënten te kunnen vervangen, om alles vers te kunnen houden, om grote eters af en toe meer te kunnen geven (en het van kleinere eters af te kunnen pakken).
Eten wat de pot schaft.
Er is nóg een addertje: je kunt als klant niet meer álles krijgen, en niet in elke willekeurige combinatie. En je mag de ingrediënten niet meer aanpassen, soms niet eens de hoeveelheden. De kok maakt alleen wat op de kaart staat. Wil je tóch iets anders? Kan niet. Niet in dit restaurant. Maar niéts houdt je tegen om tóch zelf lekker te gaan koken. Sterker nog, het automatiseren van de uitsmijters ham kaas betekent dat je daaraan meer tijd aan kunt besteden. Geen standaard saaie dingen bereiden, maar tijd besteden aan de écht lekkere dingenen. Koken wordt weer leuk!
Richard Bliek.